Verkeer

Pas op! Co got her own wheels

Nu Frank zijn eigen slee op wielen heeft en nog moeite heeft met het rijden daarin kan ik mijn eigen gang gaan, samen met de kids. Er begint zich aardig een ritme te vormen in het huishouden van Jan.. onee van Mechelen.

Het doen van boodschappen was en blijft wel een dingetje. Het leven is hier een stuk duurder en niet alles is in een winkel te verkrijgen. Dus je raadt het al.. hup naar de winkel: kinderen inladen, tassen inladen, deuren op slot, hek open, auto eruit, hek weer dicht.. denken dat je moet schakelen maar het is een automaat.. dus nee niet schakelen. 1 km meter verder rijden, want ja je doet het met de auto, kinderen uitladen, shit sta je daar in bloedhete zon met twee kinderen in je armen.. zonnescherm voor je ramen want ja leer brand wel aan je blote benen. Kinderen weer terug in de auto, zonnescherm ervoor en vervolgens als nog een karretje te halen en de kinderen te stallen in de desbetreffende zitjes. En toen.. 

ik had de voornemens om geen echte Hollander te zijn die altijd een broodje pindakaas eet, hagelslag en Hollandse kaas zou aanschaffen bij mijn wekelijkse boodschappen. Nou wel dus. 

Laat ik nu net in een winkel terecht komen wat steeds een klein beetje meer eigen wordt waar ze vooral producten verkopen uit zuid Amerika maar ook juist uit Holland! En dan zijn de Hollandse producten nog niet eens de duurste!

Dus ja Co, Frank en de kinderen eten elke week pindakaas, kaas en appelstroop op brood. Ons ‘bent nog wel wat zuunig’ maar goed we eten het wel. 

Groente is wel een zoektocht. Zo betaal je voor een broccoli van 500 gram al gauw 6 gulden (ja wij zijn weer even terug in de tijd) dat betekend dat het zo’n €3 zou zijn. Slik!

Daarnaast is er overvloed aan diverse soorten aardappelen, of andere wortelachtige groenten maar ook de mango’s en limoenen zijn in grote getale aanwezig. Ik keek mijn ogen uit voor een kilootje kip, kip is een van de hoofdingredienten van de avond maaltijd hier op Curacao en dat snap ik ook wel als je de prijzen ziet.. hou je vast...het kost 6 gulden. Dus haal even het rekensommetje erbij van hierboven (1 nafl = €0,41) dat betekend dat je dus een kilo kip voor nog geen €3 hebt. En dan slinkt deze kip minimaal en is het goed te doen. Laat ik nou verder niet weten wat erin zit maar eens een Hollander altijd een Hollander, veel voor weinig.

Inmiddels ga ik op m’n gemakje de boodschappen doen, het enige waar ik toch moeite mee heb is dat je je kar moet laten staan bij de kassa... ja daar sta ik dan, 1 kind op de arm, het andere kind laat ik focussen op dat die bij mij blijft en niet laat afleiden door alle mensen die haar ‘Dushi’ noemen en haar bewonderen vanwege de blonde haren en vervolgens pak ik mijn pinpas voor het betalen. En ja hoe pak ik nou die boodschappen in. Daar heb je de jonge jongens in een geel gekocht of geleend shirt die zich dan aanbieden te helpen inpakken en te sjouwen.. die jongens doen dat overigens erg kundig, waarvan ik dacht dat ik de boodschappen goed kon inpakken kunnen zij dit nog strakker en nog meer passend. Vervolgens leg ik in Nederlands, handen en voeten en minimaal Papiamento uit waar de auto staat. Ik druppel met de twee kinderen achter de jongen aan.. omdat ik vooral niet voor hem wel lopen, het liefst gewoon naast hem. Om duidelijk te maken dat ik vooral niet doelbewust hem als loopjongen gebruik. In Nederlands en Papiamento probeer een praatje te maken met de jongens al sjokkend naar de auto. Ik denk dat ik dit het grootste ‘dingetje’ vind aan het boodschappen doen.. ik zie maak geen verschil tussen huidskleuren maar omdat er toch een klein sfeertje heerst van cultuur verschillen en de zwarte pieten discussie in NL, merk ik het lastig te vinden dat iemand voor 3 gulden (lees: rekensommetje hierboven) voor mij loopt te sjouwen en als ik dan ook nog eens voor hem uit paradeer....

Overigens is het loon van deze jongens het geld wat ze krijgen voor het inpakken en sjouwen en worden dus niet betaald door de winkeleigenaar, die gedoogd het dat de jongens zich aanbieden bij de kassa.

Op Mn allervriendelijkst bedank ik hem en wens ik hem een fijne dag in Papiamento.

Jaja, een quick learner door middel van allerlei facebooksites van Curacao, elk woord wat ik niet begrijp zoek ik op internet op om er achter te kopen wat ze aanbieden, zoeken of verkopen..

Maar goed even weer terug naar mijn eigen wielen. Wielen, die hebben ze behoorlijk veel op dit eiland. Zo is het onverstandig om in spitsuren te rijden (7.30u, 12.00-13.00 en 17.00), daar heb ik vrij weinig last van merkte ik al maar goed.. het kan behoorlijke druk zijn op de weg.

In Nederland keek ik altijd tig keer op de navigatie, als ik die al niet aan had om naar het adres te rijden wat ik eigenlijk al 50 keer gereden had. Hier natuurlijk geen navigatie en aangezien ik over internet hier thuis nog niet beschik toch maar mijn voorbereidingen getroffen om dan toch maar die ‘grote weg’ op te gaan. Dus al nadenkend over hoe het verkeer voor en achter mij is ben ik eigenlijk wel blij dat het 60-80 km per uur rijdt.. jullie denken: pff wat langzaam. Maar dat is echt hard genoeg voor hier. Want De hendel voor de richtingaanwijzer zit volgens mij verstopt in de kofferbak, trappen we op de rem om iemand voorrang te geven terwijl we op een voorrangsweg rijden en rijden we nog vloeiend door oranje in plaats van af te remmen. Overigens heeft in de meeste gevallen rechtdoor voorrang, mits er voor je wordt getoeterd en je voorrang krijgt en er was iets met een gelijkwaardig kruispunt, maar dat ben ik even vergeten. Ik stop wel. Dan wordt er vast wel getoeterd dat ik alsnog mag gaan. 

De wegmarkeringen zijn vervaagd of nauwelijks aanwezig dus voorsorteer vakken zie je niet. Het enige wat je dus rest is rustig rijden, relaxt blijven en in spiegel kijken. 

Vandaag ging mij het goed af, mijn weg gevonden, geen deuken in mijn of een andere auto veroorzaakt, geen boze mensen die toeteren en boodschappen die ik nodig had had ik binnen en daarnaast een kopje koffie gedaan bij Hans en Nicole.

Het komt vast goed met mij hier in het verkeer, hihi!

Om je een idee te geven hoeveel auto’s er zijn op Curacao:

‘Over Curacao feiten en cijfers geven zal niet compleet zijn zonder te vermelden dat de oppervlakte van het eiland 444 vierkante kilometer is. Dit is iets kleiner dan de Noordoostpolder maar dan wel met drie maal zoveel inwoners, het aantal inwoners van Curacao bedraagt op basis van de gegevens van de volkstelling uit 2016 honderd zestigduizend. Dit komt neer op een bevolkingsdichtheid van 317 inwoners per vierkante kilometer. Op dit eiland rijden rond de 80.000 auto’s. En dat is gecentreerd rond Willemstad. Druk dus. En velen reizen op hetzelfde tijdstip, en wat ik heb gehoord is dat ook vele vaders en vooral moeders in de file staan, zowel heen als terug, om hun kinderen te brengen en halen van en naar de scholen.

Gelukkig leven wij drie keer knipperen met onze ogen van de toekomstige peuterspeelzaal en school af en ook dacht verwacht ik met de auto te doen.

Nu ik mijn eigen wielen heb ben ik vrij om te gaan en staan waar ik wil. Dat is erg gewenst, aangezien je geen mensen op straat treft omdat een ieder in een auto zit. 

Gelukkig weet ik waar mijn richtingaanwijzer zit, mijn rem en mijn gas en hebben we een 4x4 auto die de gladde wegen na regen ons redden! 

Pasa un bon dia! (Prettige dag)