Vanzelf

Bon tardi, goedemiddag!

Inmiddels zijn we alweer bijna 5 maanden hier. 

De warmte begint weer te wennen. De praatjes met de supermarktdames worden langer, de weg rij ik automatisch en vaak gaan dingen vanzelf...

 Het is hier het seizoen van de regen, de tuin en de rest van het eiland is blinkend groen, het gras in de tuin verzadigd en de kinderen dansen inmiddels niet meer in de regen maar schuilen binnen. Regenval komt als een stortdouche uit de lucht, de wegen lopen onder en wanneer wij in de auto rijden is ons enige zorg dat het raam op tijd dicht is voordat er een auto passeert. Een tegenligger had eens een raam omhaag en die was vervolgens behoorlijk nat.. Sorry!

Het wordt behoorlijk klammig wanneer er veel regen is gevallen, wat maakt dat de warmte niet aangenaam is. 

Vorige week merkte ik op dat het niet regen was die door de bladeren van de palmbomen ging maar het was de wind. Voor mij was dat een geluid die ik al een tijdje niet meer op dat niveau had gehoord. Heerlijk! De hele dag was het zo fijn om die wind te voelen, een dag later was hij weer minder. Maar ook nu tijdens het schrijven van de blog zoeft hij door de bladeren..

Ook de weg rij ik inmiddels automatisch, ik schrik niet meer zo hard van dat snel invoegend verkeer waar het niet mag, de voorrang nemende auto’s en stop niet zo snel meer voor oranje. Natuurlijk wel als er niemand achter mij rijdt.. Mn hard zit nog steeds in mijn keel als ik met de snelheid van 60 km per uur rij en er rustig een jongeman oversteekt die zijn tempo niet aanpast maar gewoon doorsjokt en ik even niet weet hoe ik dit moet gaan oplossen zonder hem aan te rijden.. is niet gebeurt overigens. En ja de 60 is best hard hier.. de maximale snelheid is 80 hier op de ring. Verder tussen 50-70 geloof ik! Geen idee eigenlijk aangezien er weinig borden van maximale snelheid langs de weg staan. Al houden de de pubers van 30 op de motoren zich totaal niet aan die regels, die horen we elke avond een flinke race maken over de naastgelegen weg. Het zijn volwassen mannen die letterlijk met hun hand op de rem en gas geven bij het stoplicht.. nog net niet de auto’s raken voordat ze weg racen. Dat is echt waar ik mij over blijf verbazen, onvolwassen, gevaarlijk op hun slippertjes en hun korte broek wegsturen op hun motor. En dan heb ik nog niets gezegd over die motoren met een mega verlengde achterbrug.. lelijk maar ook nog eens gevaarlijk. Je overweegt nu vast even te Googlen, doe ook maar even: motoren met verlengde achterbrug, dan krijg je misschien een idee. Hayabuzaaaaas that’s the brand!

Inmiddels hebben we al twee keer visite gehad: mijn ouders en mijn zus. 

Dat gaf ons de gelegenheid om ook eens de toerist uit te hangen. 

Zo hebben we met schildpadden gezwommen, de roofvogel Warawara gespot, landhuis Assescion, een snorkeltour naar de Blauwe kamer, een grot waarbij je een aantal meter onderwater moet zwemmen waarna hij blauw opkleurt door de zon die door het water schijnt.. filmpjes volgen nog. 

Ik heb nooit gesnapt waarom je zou duiken, ik vond het maar eng. Nu ik met onze snorkelmaskers heb mogen kijken in die onderwater wereld ben ik om, ik vermoed dat wij de kans nog wel aangrijpen om naast ons zwemdiploma ook ons duikdiploma te halen om nog meer te zien van deze onbekende wereld voor mij. 

Inmiddels is onze witte rammelbak van een auto ook weer goedgekeurd. We kregen een oproep voor een afspraak om onze auto te keuren. Een auto die roest heeft, piepende banden, lekkende olie, geen werkende airco en nog wel wat meer.. zo had Frank zich klaar gemaakt voor het keuren. Een lunchpakketje mee wat je weet nooit hoelang het gaat duren, nee hier breng je de auto niet weg, je bent zelf onderdeel van de keuring. Frank vertrok en was binnen een uur weer terug. Met grote ogen stapte hij de auto uit, vol verbazing. 

‘Wat ik hier nou heb mee gemaakt, geloof je niet!’ En dat doe ik nog steeds niet. 

Wat hij mij vertelde is dat hij is een soort drive true garage moet staan en opdrachten uitvoeren: ‘knipperlichten, bon, wipers: bon, remmen: bon’ en dat was het! Een auto keuren gaat hier gemakkelijk vanzelf..

Momenteel merk ik dat ik totaal geen tijdsbesef heb van maand, dag of tijd. 

Het is al bijna december, al heb ik het idee dat het juli/augustus is. Ik kan aan de winkel zien dat het bijna kerst is. Alle prachtige kitscherige kerstversieringen zijn in de aanbieding, kerstdiners bij restaurant worden aangeprijsd en de reclameborden van vorig jaar of de jaren daarvoor vallen op.

‘Haal hier u kerstboom’ maar diezelfde borden stonden er in juli ook al..

Morgen komt Sinterklaas of eigenlijk: Sanikolas en Piet komen morgen aan. Overigens merk je hier duidelijk dat het een kinderfeest is en vooral geen afstammeling van de slavernij. Vreemd eigenlijk he, dat in Nederland zoveel ruzie om dit kinderfeest is terwijl op een eiland waar een roots ligt van slavernij dit feest vooral doorgaat als kinderfeest en zeker niet als discriminatie. Hier worden ook de pieten zwart gesmienkt en de Sint wit. Er heerst vooral, doe mee of niet maar je gaat het niet verpesten! En zo staan wij morgenvroeg om 8.30 aan de kade van Punda de goedheiligman te verwelkomen met sinterklaasliedjes in het Papiaments, dat moeten we nog even leren dan....

Ook hier gaat het allemaal gewoon vanzelf..

Ayo!