Creativiteit en ontwikkeling

‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’ (Pippi Langkous)

Ken je dat, dat je in een bepaalde tijd blijft hangen. Net zoals ik niet verder tel dan 26 jaar, je eeuwige magische leeftijd. Zo blijf ik ook hangen in de tijd dat we hier zijn. Ik stel mij aan anderen voor dat we hier (nog) maar een half jaar zijn, terwijl er alweer 9 maanden op zitten.  Vliegensvlug! Je zou denken dat het snel gaat in Nederland met het gehaaste leven, maar gevoelsmatig gaat het hier harder.. het tempo ligt lager maar de tijd gaat sneller!
 

Ook horen we met regelmaat dat de kinderen groot worden, en ondanks dat we er letterlijk elke dag, de gehele dag bij zijn lijken ze in een nacht te groeien.

De kinderen groeien hier op in een tuin van 2000m2, met bomen, takken, grind, zand en pika’s. Pika staat voor scherp. Zowel als in eten als in de natuur. In verschillende maten hebben we hier lange doornen als in naalden. Hier in de tuin zijn ze 3 centimeter lang maar langs de weg zien we ze van 10 cm lang.

De kinderen leren waar ze wel en niet mogen komen in de tuin en wanneer de tuinman is geweest, en de takken over de grond gesleept worden trekken de kinderen schoenen aan. Al klimmen ze ook regelmatig tegen ons twee meter hoge traliewerk op, wat voor onze ramen en deuren bevestigd zit. (Slik en vooral niet vlug reageren)

Ik was bang dat de kinderen niet zoals in Nederland niet snel zullen leren fietsen aangezien hier dat op straat erg onveilig is. Maar ook daarin vind je je creativiteit en trek je erop uit waar ze het wel kunnen. Een wandeling langs de kust en zij kunnen fietsen op het verharde pad, een verkeerspark zoals ik dat vroeger kende en een realitief toeristisch fort waar wij op het terras zitten en de kinderen rond crossen op hun fiets. Al worden we wel worden aangesproken door Amerikaanse toeristen of ze de twee draken op de foto mogen zetten, het een bijzondere fiets zonder pedalen vinden of dat er toch niet ‘some ‘dutch blood’ aanwezig is. Yes, there is Some dutch blood’ (wij fietsen toch overal waar we komen?)

Er wordt een behoorlijke creativiteit ontwikkeld bij de kinderen met uitdagingen door de natuur. Al weet ik natuurlijk niet hoe dat in Nederland zou zijn aangezien ik daar geen ervaring mee heb.

Daarnaast zijn ze behoorlijk watervrij en lopen ze zelfstandig de zee in om even te zwemmen, wel met ons maar zonder een hand vast te houden en met hun zwemvest aan.

Ook hier worden we vrijwel elke keer aangesproken dat ze de kinderen zo fantastisch vrij en zelfverzekerd vinden, en wij? Wij vinden het doodnormaal, aangezien ze gewoonweg moeten leren door te doen, en ook moeten ondervinden wat er wel en wat niet kan.

Nora leert duiken en springen in het zwembad en dit leert ze van de oudere kinderen in haar omgeving, Ruben houdt van de zee, liefst met een golfslag.

Frank en ik studeren inmiddels gezamenlijk aan tafel. Frank de havo, onze brugpieper en ik aan HBO Social work!

En wanneer we niet studeren of werken spreken we ook zo nu en dan af met vrienden! Doen we een bbq, een stranddag, staan we voor elkaar klaar, of kijken we de F1 en springen we in het zwembad. Gewoonweg omdat het kan.

Staan er dingen of momenten mij tegen? Natuurlijk, ik ga niet ontkennen dat we een perfect leventje hebben! Maar zaken zoals afspraken bij het gemeentehuis of ziekenhuis doe ik niet graag. De gang van zaken is zo ander dan in Nederland, naast het feit dat het onbekend is is dat je nooit weet wat ze van je vragen en je teleurgesteld zonder resultaat naar huis kunt. Gelukkig zijn die momenten kort en weinig.

Frank ontwikkeld zich hier naast een master bbq chef een echt auto monteur. Een remschijf vervangen of op de kop in zn oude sjonnie bak hangen, no problem. Ook bij ons wordt er een beroep gedaan op je oplossingsvermogen.

En zo ben ik bezig met groente en fruit tasjes maken (althans dat tracht ik) om het plastic te verminderen op het eiland, daarnaast ben ik van plan om een eigen gezichtsscrub te maken van aloevera. Die in grote mate in onze tuin groeit. Een wonderplant, met een genezende en reinigende werking. Voor onze open gekrabte muggenbultjes staat er altijd een mengseltje in de koelkast, heb je een wondje dan smeer je dat erop in plaats van een crème uit de winkel.

Mi ta un poco ta papia i skribi di papiamentu! Jaja, zo durf ik wel. Mijn wekelijkse lessen papiamentu werpt zijn vruchten af, ik kan steeds meer verstaan en lezen maar praten durf ik nog niet voluit. Al krijg ik erg blije gezicht als ik ook maar iets uitkraam in het papiamentu wanneer mensen mij een prettige dag wensen..

we oefenen gewoon door met radio luisteren en krant lezen.

Mutz vangt hier en daar een muis of een kikker, ligt heerlijk in de tuin in de wind te snurken.. buiten is ze graag!

En onze Juul, dat is ons derde kind. Enthousiast, blij en dankbaar! Wanneer ik mijn hardloopschoenen aantrek staat zij te springen om mee te gaan! Ze luistert, leert commando’s en jaagt op leguanen!
 

Zojuist komen de kinderen uit het zwembad en noemen dat het koud is, kippenvel en blauwe lippen... ik kijk op de temperatuurmeter en daar staat toch echt: 29 graden..

Te otra biaha!

Saludos,

Co