Mamatalk

Mama talk

Oke voor de mensen die geen zin in een kwijlende trotse moeder heeft mag gerust door zappen. Laat mij even een trotse update geven over de twee kleine draken van Van Mechelen.

Nora die huppelt en rent door de tuin en af en toe eist dat ze mag zwemmen. Ze heeft een mooi zwemvest om waardoor ze nu al zichzelf kan voortbewegen in het water, stiekem een kleine zwemslag aangeleerd wat maakt dat ze nu met haar armen een soort gelijke beweging maakt als de schoolslag. 

Zodra ze dat zwemvest dan aan heeft staat ze boven op de trap van het zwembad en zegt dan: ‘nora eeeeen, tweeee..’ en dan springt ze met volle overgave van de hoogste trede in het water, kopje onder maakt niet uit. 

Daarna rent ze het zwembad uit om heel knap (jaja trotse moeder) op het potje te plassen, helemaal zindelijk is ze nog niet maar ze is hard op weg. Ze spreekt in zinnen, zuigt alle informatie op en verwerkt dit later tegen haar Pop. En zei gisteren ineens: ‘Danki Dushi’ Wat dankjewel lieverd betekend. Ze geeft een kusje op de muggenbulten en zegt dan: ‘niet aankomen, pijn, niet krabben hoor’ met een wijs vingertje omhoog! 

Zie je het al voor je, die wijsneus die je constant na praat en de handeling in de juiste context plaatst!?Verder is ze van ‘s morgens vroeg tot naar bed gaan behoorlijk bezig met: ‘KLEUR? KLEUR, KLEUR KLEUR KLEUR KLEUR?’En wanneer wij terug vragen wat voor kleur het is is alles natuurlijk ZWART!

Ze maakt van hun eigen pierenbadje een heuse whipe-out, van zo’n 10 meter rennend en dan buikschuivend van de glijbaan.‘Joehoooeh’ hoor je dan met een hoog gillend stemmetje, tja van wie zou ze dat weer hebben.. Ze loopt overigens de gehele dag met haar pop aan haar zij en leer haar pop dan alles wat zij leert.

Ruben ontwikkeld zich in een razend tempo. Hij wandelt als mogli op handen en voeten door de tuin, loopt wat zwalkend aan een hand, zoekt naar blaadjes en heeft een mond vol tanden en kiezen die die blaadjes verorberen. 

Wanneer hij eten ziet, moet hij het hebben, wordt boos als iets niet krijgt. 

Hij kletst en gooit zijn handen in de lucht bij: ‘hiep hiep hoera’.

Zijn altijd verbaasde blik doet mij lachen als hij iets doet wat niet mag. Hij wind elke Antilliaanse oma om zijn vinger en zwaait naar de eerste de beste!

Ruben is diegene die ik vaak kwijt ben omdat hij overal heen gaat waar niemand is, in de tuin dan. 

Hij schiet in de lach als zijn zus weer eens voor hem staat te kletsen maar moet huilen als ze hem ook maar met een vinger aanraakt.

Wel is hij een kleine pechvogel. Gestoken door een bij, een vinger onder de deur (nagel zit nu los, auch!) en een afstapje hier in de tuin waar hij met zn hoofd eerst naar beneden moet omdat hij slechts de betere versie van af’stappen’ nog niet heeft ontdekt.

Hij kan zelfstandig staan en wij houden ons hart vast als hij gaat lopen, foetsie!

Hij diegene met de bruinste benen maar wij met de meest getrainde benen om hem van zijn klappen zoals dat ‘headfirst’ te ontzien. 

Drinken uit een beker doet hij gewoon zo, zonder oefenen. 

En heeft een prachtig hinnikje wanneer hij dieren ziet. Dieren zoals koeien, katten en andere ‘Hollandse’ dieren.

Want ja, zij groeien de komende vier jaar op met salamanders, kakkerlakken, kolibries, leguanen, hagedissen, papegaaien en Mutz.

Hij moet het dus van de boekjes hebben

Mutz doet het overigens erg goed. Ze rent naar binnen voor de eerste de beste kat die ze in de tuin ziet lopen en blaast vanachter het siertraliewerk de kat weg!

Ze zoekt overdag verkoeling in de struiken en savonds zoekt ze de wind op. 

Ze is zacht, wat betekend dat ze goed in haar vel zit! 

Af en toe springt ze eens achter een salamander aan maar ik heb nog geen dergelijke lijkjes op de deurmat gevonden dus ze zullen haar nog wel te snel af zijn. 

Mutz presteert het om vlakvoor dat wij het huis afsluiten op pad te gaan, nergens te vinden. Buiten laten durven we niet, vanwege de straatjongen en katten. Kans is aanwezig dat ze dan niet heel terug komt.

De bengeltjes zijn ‘s avonds moe gestreden