Start Curacao

Bon bini van Mechelen!

Een eerste dag op

curacao, kennisgemaakt met de flora en fauna, nora die bang is voor de ventilator en de boodschappen doen..

Onze vliegreis is voorspoedig verlopen, konden direct naar incheck balie, douane en naar de zonnebrillen..

Een rustig kopje koffie drinken en de kinderen nog even hun laatste energie eruit lopen, eigenlijk hun eerste energie aangezien het 04.15 was toen wij uit bed stapten. 

De vlucht leek korter te duren dan ooit, ook voelden wij ons fitter dan ooit na zo’n reis van 9,5 uur. Ik zou het bijna aanraden om met kinderen te gaan vliegen, ze houden je tenminste in beweging.

Aankomst op HATO Curacao een welkom ontvangst van onze sponsoren Hans en Nicole! Samen naar onze woning voor de komende vier jaar gereden. 

Een prachtige tropen woning op een ruim perceel, al snel zagen we Nora over haar vermoeidheid heen gaan, die vloog alle kanten op.. een blij ondeugend gezicht om 23.00 NL tijd, 17.00 lokaal! Ruben zat echter wat verbaasd voor zich uit te kijken en kroop af en toe eens achter Nora aan.

Nora had inmiddels de plafond ventilatoren ontdekt, die waren in haar ogen nogal overmeesterend en gevaarlijk! ‘Gebeurt niets’ waren de woorden die wij vrijwel

Constant hoorden.. ‘nee hoor, lieverd die maakt wind’ met het gevolg: ‘wiiind doet niets, gebeurt niets?’

Het naar bed brengen van de kinderen ging ook niet helemaal van een leiendakje.

Waar ik in Nederland gewend was aan de spinnen, vliegen en ander metgezellen moest ik no-time even wennen aan de salamander, hagedissen, leguanen en muggen. Zo ook stond ik met Ruben te douchen en een keer knipperen met mijn ogen en daar zat ‘ie een lief schattig salamandertje die ons vergezelde.. en je raadt het al.. gillen! Zo idioot, Zowel Frank als Nora stonden mij aan te kijken alsof ik gek was! Rationeel gezien wist ik heus wel dat die salamander niets deed maar toch..

Een komisch gezicht zal het wel zijn geweest..

Inmiddels ben ik gewend aan de vechtende leguanen in onze tuin en de kleine salamandertjes in het huis. 

Vandaag een rondje in de wijk Otrabanda gedaan en ook even over de pondjesbrug gelopen.. het blijft een mooi aangezicht met de wind door je haar, zon in je gezicht en m’n gezin om mij heen..

Verliefd!

Terwijl ik de blog schrijf wachtend op de bestelde pizza, want ja tijd is geen werkwoord hier.. maar kinderen vinden het toch af en toe wel eens tijd voor eten.. bij dan ook gebrek aan tijd de kinderen voorzien van eten en terwijl die nu weer verder rond klauteren als Mogli van junglebook en huppelend achter Frank aan die de tuin staat te sproeien geniet ik van alles om mij heen..

Vini vidi vici!

Tot snel!!

Liefs Co & co