Puzzelen voor gevorderen..

2 juni 2018 - Meppel, Nederland

Weken van voorbereiding, stickers plakken wat gaat mee, wat in opslag en wat blijft achter. 

Nou in ons geval gaat veel mee, en een aantal dierbare spullen, fietsen en tafel gaan in de opslag. Zoals ik al eerder schreef is ons huis al niet meer echt ons huis. Waar ik normaal van orde en hygiëne hou is het nu chaos en rommel, wat automatisch in dit geval ook een achterstallig schoonmaakwerk inhoudt. Doordat wij, in onze ogen niet heel veelspullen hebben verzameld vult ons huis toch in razend temp met simpelweg….. spullen. Wij hadden ons vergist.

Het huis op Curaçao is een ruim opgezette woning, met een riante tuin. Aangezien we in ons eigen huis geen enkele kast bezitten en vrijwel, op 1 tafel na, geen tafels. En onze Eikenhouten tafel gaat ook nog de opslag in moesten we dus op zoek naar wat meubilair om toch die woning enigszins te vullen. 

Nou zou je zeggen: op Curaçao is toch ook wel het een en ander te koop? Tuurlijk, alles is te koop heb ik mij laten vertellen. 

Alleen omdat het een eiland is, moet alles ingescheept worden. Dat brengt natuurlijk kosten met zich mee en ook een bepaalde stijl. Je kunt je vast voorstellen je je ook een beetje thuis wil voelen met meubels en spullen die jezelf hebt uitgekozen omdat je ze leuk vindt en niet omdat dit de keuze is die er is. Denk bijvoorbeeld aan van die tafels met gekrulde poten, of van die grote leren plof banken, waar je eerder een tweezitter en een drie-zitter van had en als er dan nog plek was ook nog zo’n grote leren fauteuil. Nee, niet helemaal mijn/ons ding. Al merk ik dat we bepaalde principes volledig laten varen, wat betreft onze materialistische kant. Zo heeft de inrichting van de woninginrichting aldaar geen prioriteit als het gaat om afstemming en het maken van een geheel, het is vooral dat we het focussen op buiten; tuinstoelen, assecoieres (excuus dat blijft zo’n woord wat ik nooit goed ga schrijven), zwembad attributen, hangmat en schaduw-creëer-producten. 

 Er werd ons al van meerdere kanten geadviseerd dat er een behoorlijke handel is in het meubilair van die grote Zweedse winkel die door heel Nederland gevestigd is. ‘Even in elkaar schroeven en weer uit elkaar, dan is het niet meer nieuw’ werd ons verteld. Dit vanwege de invoerkosten wanneer je het nog ingepakt en wel laat aankomen op Curaçao.

Nee, wij hebben een leuke Teakhouten tafel op de kop getikt op een van de verkoophoeken op het bekende gezichtenboek, daarnaast superleuke, stevige salontafels bij een kringloopwinkel en wat bedden voor de kinderen in voren gekocht van marktplaats. 

Al die spullen staan opgeslagen in ons huis, daarnaast hebben we het huis wat opgedeeld en gesorteerd, onder de mom van: we zullen het de verhuizers (en onszelf) wat makkelijker maken. ‘Dan hoeven wij vast niet zoveel heen en weer te lopen tijdens d-day himself’. Huhu, geloof je het zelf?

Het zal wel iets met controle zijn. Verhuizen is waarschijnlijk ieders grote afgunst en maakt iedereen zich druk om. Nu wij ‘worden’ verhuist door een aantal sterke mannen en wij eigenlijk alleen maar iets wat hoeven te sorteren en vooral te stickeren zal je zeggen, dat dit verhuizen wenselijk maakt. Inmiddels heb ik (natuurlijk in overleg met Frank) besloten om het huis te ontvluchten, de eerste ochtend, en eigenlijk de tweede dag en  ook eigenlijk de derde dag. Dit vooral omdat ik mijn (werk)plicht niet kan negeren, maar ook een gezellig samenzijn met collega’s. Hier kan ik natuurlijk niet onderuit, wat vervelend zeg.

Ik knijp mijn ogen dicht, aangezien Frank telkens noemt dat het vast wel gaat lukken en reuze mee zal vallen. Ik zie vooral beren op de weg, een vliegende Frank van boven naar beneden met opdrachten van mij in zijn achterhoofd: ‘Dat in de opslag, dit niet want dat zouden we nog wel eens nodig kunnen zijn wanneer we een vakantie gaan doen vanuit Curacao, dit wel, dit niet, dat weet ik niet….’ En ga zo maar door. Ik zal hem zaterdag 2 juni een ontbijtje op bed doen! Onee, daar is weer een studiedag te Utrecht, sorry schat!

Inmiddels zit ik deze blog te typen op de bank van mijn ouders, die overigens het huis zijn ontvlucht omdat wij de komende weken bij hun logeren, wonen of vooral inbreken in hun habitat. Je kunt hieruit begrijpen dat ik een pauze in de blog heb gestopt wegens bovenstaande en dat ik hem nu nog even afrond voor jullie. 

De verhuizers hebben voor ons hard gewerkt in de temperaturen die wij de komende jaren als standaard gaan ervaren. Ik heb (gelukkig) maar een deel mee gemaakt van het gehele inpakken maar bovenal ging het relaxt en was het best gezellig. 

De stratenmakers hebben we vooraf meerdere malen koffie met overheerlijke dikke appel noten koeken, ze waren al bijna op voordat ik ze naar hen toe kon brengen maar goed.. Stratenmakers zijn hun woord na gekomen en hebbben de straat ‘dicht’ gelegd voor ons huis. Niet dat wij veel met deze dozen zouden sjouwen hoor, dus voor ons maakte het weinig uit.

De ‘verhuizers’ maar vooral inpakkers, aangezien er een lading inpakmateriaal en karton, karton, karton enneuh karton werd afgeleverd, zijn goed verzorgd door Frank en daarnaast ook een beetje door mij, maar vooral credits naar Frank aangezien hij mij vooral stimuleerde om mijn werk af te maken en juist deel te nemen aan het teamuitje.

Maar goed terug naar het verhuizen. Het inpakken ging zo snel dat toen de broodjes kipburger, die overigens nog in de vriezer zaten en die vriezer nou juist leeg moest, in een koekenpan gebakken moest worden van de buren. Aangezien spullen met twee keer knipperen van je ogen zijn ingepakt. 

Zelfs de net nieuw gekochte rol vuilniszakken waren ingepakt, en laat je die nou net nodig hebben met een verhuizing aangezien je nogal wat afval produceert, dus bij het eerste volgende moment dat er weer een boodschapje werd gedaan een nieuwe rol gekocht en daar dan direct weer een sticker STAY opgeplakt om aan te duiden dat het niet de bedoeling was om een voorraad vuilniszakken aan te leggen voor Curacao.

Het was vooral puzzelen voor gevorderen, met verbazende gezichten hebben Frank en ik gekeken naar hoe snel de mannen van een rol karton een doos maken, die zonder te meten ,gesneden is in het juiste formaat, daarnaast is het puzzelen voor gevorderen.

Alles boven alles, was het een bijzondere ervaring. We hebben er naar toe geleefd, en nu is het echt.

                                                          Ren ver

                                                          Duik diep

                                                          Droom groot

                                                          Lach hard

                                                                         -      Lief leven   - 

Foto’s

8 Reacties

  1. Krista Van Daalen:
    2 juni 2018
    Kus! En als jullie even moeten ‘vluchten’ kan dat altijd hier he! 😉
  2. Jeannette:
    2 juni 2018
    Weer een stap dichterbij curaçao! 😘
  3. Tamara van Dalen:
    2 juni 2018
    Wat schrijf je leuk !!
  4. Lusanne:
    2 juni 2018
    Oh my oh my! Dit zit er in ieder geval op...
  5. Janet:
    3 juni 2018
    En hoe is het met Mutz?
  6. Ria:
    3 juni 2018
    Leuk om te lezen. Goed bezig😊
  7. Wimandrea:
    4 juni 2018
    Leuk om te lezen
  8. Renske:
    5 juni 2018
    🙋🏼‍♀️😘