Intense hectiek

Daar zit ik dan, kinderen op bed. In het zonnetje in onze overvolle tuin. Mijn melkwitte benen een beetje een kans geven om toch aan de zon te wennen voordat ze straks zo rood als een kreeft van het strand lopen.

Inmiddels zijn wij al een lange tijd bezig met onze emigratie naar Curacao. Ons huis is in een rap tempo verkocht, auto de deur uit en daarnaast komen er van allerlei spullen ons huis binnen. Terwijl ik deze blog schrijf, nog Nederland zijnde, gaat de bel. Daar is  de zwembad trap, zwembad verlichting en nog wat zomerkleren. We hebben wat tweedehands meubeltjes aangeschaft, daarnaast hevig op zoek naar zomerkleren voor de kinderen. Het idee dat je kledingmaten in voren kan kopen zonder op te hoeven letten of het in de winter of zomer past aangezien we vrijwel constant 28-30 graden hebben het gehele jaar door, geeft al rust. 

Met pijn in ons hart ons fijne huis aan de Schuttevaerstraat verkocht, maar uiteindelijk de beste beslissing. Het huis was zo mooi opgeruimd, waar overigens nu niets meer van te zien is aangezien we aan het inpakken zijn, verzamelen en ordenen van spullen: 'opslag - container - achterblijven'. Ik merk dat ik er gek van word, hoe prettig het ook is dat je niets aan de verhuizing hoeft te doen, dat men je gewoon komt 'inpakken' betekend ook minder controle. Dat is toch wel even een dingetje. Langzaam begint ons thuis ook niet meer thuis te zijn vanwege de chaos en gebrek aan energie die we erin steken. 

Momenteel ben ik nog volop aan het werk, gaan de kinderen nog wel naar de opvang, is Frank met grote regelmaat thuis en doet alsof huisvader op zijn lijf geschreven is. Daarnaast zijn we aan het regelen, regelen, regelen. Regelen is dan op dit moment het grootste werkwoord wat wij kennen. Tussendoor komt er een snottebel, blaasontsteking of toch een driftbui kijken naast de slapeloze nachten. En nee, ik zoek met deze blog vooral geen medelijden, we hebben dit immers zelf op ons afgeroepen. Natuurlijk wel met het vooruitzicht dat we een rustig, relaxt leven tegemoet gaan. Alleen dat wij vooraf wel bedacht hadden dat het een hectische tijd zal worden, maar zo hectisch dan weer net niet. Wel merk ik dat er langzaam weer grip is op de gehele situatie. Een huis is geregeld, verhuizing is geregeld, container is geregeld, gehele aanvragen van de papierwinkel, paspoorten, no-claim verklaring, bank verklaring, echtheidsbewijzen van je rijbewijs, VOG en ga zo maar door.

Oja en de studie is nu ook volop aan de gang. Eigenlijk totaal verkeerde start als je kijkt in wat voor situatie we momenteel zitten maar wie laat nou een gesubsidieerde hbo studie lopen, waarbij je de examens ook nog op Curacao kan laten afnemen... Ach een studie met een voortgangseis van een half jaar betekend gewoon wat druk op je schouders. Aangezien dit zo'n beetje de enige druk is, naast dat ik mij natuurlijk volledig moet druk gaan maken over wat we eten, welke slippers ik die dag aan moet trekken en of er wel genoeg zonnebrand in huis is, lijkt mij deze 'druk' een prettige uitlaatklep om even wat anders te hebben dan kinderen en tuin/huishouden. 

Laten we het erop houden dat het uiteindelijk gewoon goed komt, alleen is het momenteel INTENSE HECTIEK.

Nu er steeds meer grip is, begint het plannen van de 'laatste dates' met vrienden en familie. Onze agenda wordt steeds meer gevuld tot onze vliegdatum 9 juli. En die gaan we zeker nog meer vullen om toch nog even van iedereen te genieten!

Spreek ons aan, mail, app, bel of laat gewoon een berichtje achter onder deze blog en zeker wanneer je toch nog even je stempel bij ons wil achter laten voordat wij vertrekken.

'All your dreams can come true if you have the courage to pursue them' - Walt Disney

AYO!